In 1955 werd Rosa Park wereldwijd bekend als de zwarte vrouw die de confrontatie aan•
Als een onbekende zwarte naaister stapte Rosa Parks in 1955 na haar werk in de bus. Op het moment dat zij de bus verliet was zij een levende legen•de. Parks, moe van haar werk, weigerde in de bus op te staan voor een blanke man. Zij werd gear•resteerd en belande in de gevangenis. Het was het start schot voor het zwarte deel van Amerika de rechtsgelijkheid opeiste als Amerikaans staatsburger.
De aanleiding voor de gebeurtenis in de bus werd vaak toegedicht aan het feit dat Rosa Parks moe was van haar werk en daarom niet wilde opstaan. Een stigmatiserende uitleg van en voor het blanke deel van het Amerikaanse volk. Rosa Parks was inderdaad moe, maar dan van de ongelijkheid die zij en haar fami•lie zich generaties lang hebben moeten laten welgevallen. Ze stond voor haar rechten als mens en bleef daarom zitten. Had een klein kind of een oude mevrouw haar gevraagd op te staan dan had zij dat wel gedaan.
Sinds die dag in 1955 is er voor de zwarte gemeenschap in Amerika veel veranderd wat rechten betreft. Nu vijftig jaar later, krijgt zij na haar dood de grootste eer toebedeeld die een Amerikaanse burger kan krijgen. Haar kist is opgesteld in het Capitool in Washington. Tot nu toe hebben daar alleen de overleden Presidenten opgebaard gele•gen. Een eer die wel aangeeft dat de dood van de moeder van de strijd om gelijke burgerrechten gezien wordt als een afsluiting van een tijdperk.
De beweging die Rosa Parks in gang heeft gezet, stuitte op veel weerstand. In de strijd om gelijkheid van burgerrechten sneuvelden vele zwarte Amerikanen. Een man die het geweld hekelde waarmee de strijd gepaard ging was Martin Luther King. Hij was van jongs af aan ervan overtuigd dat er een dag zou komen waarop blanken en zwarten vreedzaam naast elkaar zouden kunnen leven. Die gedachte leverde hem in 1964 de Nobelprijs voor de vrede op.
De strijd om gelijke burgerrechten heeft vooral in het zuiden van Amerika plaats gevonden. Het waren de eigenaren van katoenplantages die gebruik maakten van slaven uit Afrika. Met de afschaf van de slavernij kregen de zwarte Amerikanen nog steeds niet volwaardige burgerrechten. Zij bleven lange tijd, generaties lang, derderangs burgers. Sinds het einde van de zestiger jaren is dit tij gekeerd en noemt de zwarte Amerikaanse gemeenschap zichzelf vol trots Afro-Amerikaans.
Door Sebelan Kılıç
